XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Gure arrantzaleak aberats eta etxejabe izan balira, bagenituen onezkero:
Jakin nai nuke nondik ote datozen emen bertan Zumaya'n:
Gure toponimia geyen-geyentsu lurkorra da.
Lurreko adatsetik zinzilik ez dauden izenak, gutxi dira: ta, gutxi abek, edo etxe edo gaztelu edo jauregi-en batean kabiya daukate: beste batzuek labe-ola-igara-tik sortuak datoz; beste batzuek Elizaren babesean goxo-goxo bizi dira.
Tokizenak, nolaz idatzi alaz geyenean gugana datoz, ta erriyak darabilzkinetatik idazkuntzakoetara, aldakuntza izan oi da.
Ara zer diyon Kanpion gure lankide jakintsu jaunak.
Tokizen bat idazkiyetatik jasoa, non edo non ezarri nai danean, aldamenean jarri bear zayo, erriak aboz daramana.
Erriyak
Gertatu liteke, erriyak darabilkiyen izena ta idazkuntzakoa biyak osoro aldatuak etortzea, batere antzik gabe, ez arpegi, ez azal ta ez jantziyez.
Badago ortaz naiko lan.
Tokizenetan bertan naikoa sortzen zayo Euskaltzaindiari.
Izen da izenak apalean bildu litezke, bañan apaleko guziyak ez dira senide, aurkide izanarren.
Senide diranak etxe batean bildu bear dira, ta etxe asko eragiten diranean, orduan igarri genezake, zenbat ataletatik sortuak diran tokizen eder eta egoki oyek.